بخوان ،

   بخوان به صوت خود اي گلوي خدا !

و بيانداز به كار ،

    حنجره اي را كه گرفته ست حنــّــاق

           و قرائت بكن اين ذكر شفا را

  و بريز ،

      مرهمي را ، تو براين گوش ِ كر ِ گوش درازان

و برخيز،

       بتكان دامن خود را و بجنبان ،

                كوه صبري كه بر اين دوش سوار است ،

  بگذار ،

                 بــِـلـــــــَــــــــرزد دنيا ،

          از تو اي حنجره ي هيبت الله

 بفرياد بيا ،

                   و بخوان حرف خدا را ،

           كه دگر بار به هم خورد ،

       حال انسان ،

               از بس كه شنيدست فراوان ،

                       اين همه نشخوارها...

دراز گوشان دنيا را!!!

چه عرعرهاست اي آدم

دراز است گوشهاشان ، آه

ولي كر مانده است عالم

لگد انداخت اين حيوان

و برد او آبرو هر دم

كجايي پس تو اي مهدي

كه شيطان داده اينجا لم

بخوان خود كل ّ ِ قرآن را

كه لال است كل ّ‌ِ اين عالم

( بي حرمتي بي حرمتان دنيا به حرمت خدا تسليت باد )

دراز گوشان دنيا را!!!

چه عرعرهاست در عالم

دراز است گوشهاشان ، آه

و اين ننگ است بر عالم

چه مسخي كرده است دنيا

چه وحشي گشت اين آدم

خدا با او كه صحبت كرد

لگد انداخت اين آدم

(بي حرمتي دراز گوشان عالم به خداي الرّحمان تسليت باد )